ناشناس ( تحصیلات : لیسانس ، 46 ساله )

با عرض سلام و احترام
مشکل من عذاب وجدان از اشتباهاتی است که در گذشته داشته ام و این تنها ذهنی نیست بلکه چون شرایط اقتصادی که الان دارم ناشی از همان اشتباهات است نمی توانم آن ها را فراموش کنم . بنده چند سال پیش پولی حدود 75 میلیون تومان که حاصل پس انداز و وام و فروش طلای همسرم بود صرف یک کار بیهوده کردم که علت آن ناشکری نعمت هایی که داشتم و عدم مشورت و تحقیق بود .الان دچار عذاب شدیدی هستم چون من حق نداشتم بعنوان یک همسر و پدر دو فرزند نیازهای خانواده را نادیده بگیرم و چوب حراج به اموالم بزنم . بنظرم گناه کبیره مرتکب شده و این یک نوع خیانت بود در حق خانواده و آنها پاسوز گناهان من شدند .
افراد زیادی گفته اند که گذشته را فراموش کنم ولی نمی شود . من مانند ماهی غرق نعمت های الهی بودم ولی نمی فهمیدم تا جایی که با استدراج نعمت هایش را از من گرفت و مشمول وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ شدم . ای کاش همه اتفاقاتی که برایم افتاد یک خواب بود و شیرینی لذتی که انسان بعد از دین یک کابوس و بیدار شدن از خواب حس می کند را می چشیدم . الان چشمم باز شده و معارفی به دست آورده ام که الان دیگر به هیچ دردم نمی خورد که چند تا از آنها را عنوان می کنم :
1- مدرک تحصیلی شعور نمی آورد .کاش امور پرورشی در آموزش و پرورش و دانشگاه ها برجسته می شد .
2- مرد بودن با نر بودن تفاوت دارد .جوانمردی در خانواده به جای خیانت
3- باید با خلق خدا مهربان و با ادب بود و از کوچکترین ظلمی خودداری کرد .
4- باید به داده و نداده خدا راضی بود .
5- ریشه تمام اشتباهات و گناهان اسراف است برای همین است که ان الله لا یحب المسرفین و ان المبذرین کانوا اخوان الشیاطین.
6- جهنم و بهشت درون انسان است . اگر ز دست بلا بر فلک رود بدخوی ... زدست خوی بد خویش در بلا باشد
7- پیشگیری بهتر از درمان یعنی گناه نکردن بجای توبه کردن . گناه یعنی تنها تکیه گاه جهان هستی یعنی خدا را از دست دادن و گاهی آنچنان دل سیاه می شود و دیر می شود که نمی توانی توبه کنی .
حال ببینید کسی که به این معارف عمل نکرده چه عذابی می کشد . اینست شرح حال من .
لَّقَدْ کُنتَ فِی غَفْلَةٍ مِّنْ هَٰذَا فَکَشَفْنَا عَنکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ
وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ
حتما متوجه شده اید که با آیات قرآن آشنایی دارم ولی متاسفانه از جمله قرآن خوانانی هستم که بنا به روایات قرآن آنها را لعنت می کند چراکه به هیچ یک از آیات آن عمل نکردم .
این کاسه چه کنم چه کنم را با چه پر کنم ؟


مشاور (محمد علی رضایی)

با سلام و احترام
پرسشگر گرامی: امید به فضل بی کران الهی و بکار بستن تدبیر برای جبران گذشته هم به جهت حق الله و هم حق الناس به همراه شکیبایی شایسته ترین اقدامات برای پر کردن تمام خلاء های به وجود آمده است، انسان در زندگی خود گاه به عوامل یا اشخاصی دل می‌بندد و از آنها امید سعادت دارد، اما ممکن است این امید ثمربخش نباشد و در نهایت به ناامیدی ختم شود. در منابع دینی ما روایاتی وجود دارد مبنی بر این‌که در این شرایط اگر انسان از همه ناامید شد، اما صبر پیشه کرد و تنها دل به خدا بست، گشایشی در کارش پدید خواهد آمد. در این نوشتار به چند روایت از باب نمونه اشاره خواهیم کرد:
1. «قَالَ الرِّضَا (ع) مَا أَحْسَنَ الصَّبْرَ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ارْتَقِبُوا إِنِّی مَعَکُمْ رَقِیبٌ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ فَعَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّهُ إِنَّمَا یَجِی‏ءُ الْفَرَجُ عَلَى الْیَأْس‏»؛[ کمال الدین، ج 2، ص 645] امام رضا(ع) فرمود چه نیکو است صبر و انتظار فرج. آیا نشنیدید سخن خدای بزرگ را که فرمود: «منتظر بمانید، من نیز با شما منتظر مى‌‏مانم.[هود/ 93] به انتظار بمانید من هم با شما به انتظار مى‌‏مانم».[اعراف / 71] پس صبر پیشه کنید؛ چرا که پس از ناامیدی فرج و گشایش پیدا می‌شود.
2. «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع)‏ إِذَا أَرَادَ أَحَدُکُمْ أَنْ لَا یَسْأَلَ رَبَّهُ شَیْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ فَلْیَیْأَسْ مِنَ النَّاسِ کُلِّهِمْ وَ لَا یَکُونُ لَهُ رَجَاءٌ إِلَّا عِنْدَ اللَّهِ فَإِذَا عَلِم‏ اللَّهُ ذَلِکَ مِنْ قَلْبِهِ لَمْ یَسْأَلِ اللَّهَ شَیْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ»؛[کافی ج 2، ص 148] امام صادق(ع) فرمود: هر گاه یکى از شما اراده کرد چیزی از خداوند نخواهد، مگر این‌که خداوند به او ببخشد، باید از تمام مردم ناامید گردد، و امیدى جز به خدای عزّ و جلّ نداشته باشد، پس چون خداوند چنین حالتى را از دل بنده بداند آن بنده چیزى نخواهد مگر این‌‌که خداوند به او می‌بخشد.
3. «عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (ع) قَالَ: رَأَیْتُ الْخَیْرَ کُلَّهُ قَدِ اجْتَمَعَ فِی قَطْعِ الطَّمَعِ عَمَّا فِی أَیْدِی النَّاسِ وَ مَنْ لَمْ یَرْجُ النَّاسَ فِی شَیْ‏ءٍ وَ رَدَّ أَمْرَهُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی جَمِیعِ أُمُورِهِ اسْتَجَابَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ فِی کُلِّ شَیْ‏ءٍ»؛[کافی ج 2، ص 148] امام سجاد(علیه‌السلام) می‌فرماید: تمام خیر و نیکى را در بریدن طمع از دست مردم است می‌بینم. هر کس هیچ امیدى به مردم نداشته باشد و امرش را در هر کارى به خداى عز و جل واگذارد، خداى متعال نیز در هر چیزى او را اجابت کند.
موفق و پیروز باشید.